Nawet W Koszmarnych Warunkach Warszawskiego Getta W Latach II Wojny Światowej Szachy Były Dla Więzionych W Getcie Ludzi Chwilą Wytchnienia I Sposobem Na Oderwanie Się Od Tragicznej Rzeczywistości. Kilka Z Tych Unikalnych, Nie Mających Precedensu W Szachowej Literaturze Światowej Partii Zachowało Się Dzięki Dr Markowi Szapiro, Który Po Wojnie Skomentował Je I Przygotował Do Druku.

R. Hermanowa - M. Szapiro [A31] Warszawa 1941 (Getto)

1.Sg1–f3 Sg8-f6 2.c2-c4 c7-c5 3.g2-g3 g7-g6 4.d2-d4 c5xd4 5.Sf3xd4 Gf8-g7 6.Gf1–g2 0–0 7.0–0 Sb8-c6 [Teoria zaleca 7...d7-d5.] 8.e2-e3 d7-d5 9.Sb1–a3

[Faza gry jeszcze wczesna. Czarne stoją swobodniej i aktywniej. U białych uderza zwłaszcza pasywna pozycja Gc1. W takim stanie rzeczy obieram kontynuację może paradoksalną. Za cenę ujawnienia słabości własnej staram się zaatakować słabe punkty przeciwnika. Ta metoda postępowania zakrawa na odmianę hypermoderny: nie tylko nie ma mowy o unikaniu walki, ale nawet udostępnia się przeciwnikowi konkretne cele ataku!]

9...d5xc4! 10.Sd4xc6

[Ostrożniej 10.Sa3xc4, nie wolno zaś 10.Gg2xc6 b7xc6 11.Sd4xc6 Hd8-c7 12.Hd1–a4 Gc8-d7! 13.Sc6xe7+ Kg8-h8 i biały skoczek ginie wobec groźby Hd6, np. 14.Ha4-b4 Wf8-b8 (*14...Wa8-b8 15.Hb4-d2 Wf8-e8).]

Inline emphasis start-string without end-string.

10...b7xc6 11.Gg2xc6

[Czarne zachowują przewagę także po 11.Sa3xc4 Gc8-a6. Materialnie siły są jednak równe z tym, że czarny pion c4 nie tylko pozostanie na szachownicy, ale odegra istotna role jako oparcie dla działań bojowych.]

11...Gc8-g4 12.Hd1xd8

[Inne kontynuacje nie wystarczają: 12.Hd1–a4 Wa8-c8 13.Sa3xc4 Gg4-e2 14.Wf1–e1 Ge2xc4 15.Ha4xc4 Hd8-b6; po 12.f2-f3 nastąpi 12...Wa8-c8. Po posunięciu w tekście gra środkowa trwa nadal - bez hetmanów.]

12...Wa8xd8 13.e3-e4

[Oczywiście nie 13.Sa3xc4 Gg4-e2. Obecnie czarne przegrupowują się do natarcia.]

13...Wd8-c8 14.Gc6-b5 Gg4-e6?

[Po 14...Gg4-e2 15.Wf1–e1 Ge2-d3 16.f2-f3 Sf6-e8 białe są w pacie.]

15.f2-f3 Sf6-d7!

16.Wf1–d1

[Należało wymienić: 16.Gb5xd7 Ge6xd7, natomiast zawodzi 16.f3-f4 Gg7-d4+ 17.Kg1–g2 Sd7-f6.]

16...Sd7-e5 17.f3-f4 Se5-d3

[Grozi już 18. ... Sxc1 z następnym 19. ... Gxb2.]

18.e4-e5

[Białe parują groźbę, unikają 18.Sa3xc4 Ge6xc4 oraz 18.Gb5xc4 Sd3xb2 i nawet same grożą: 19. Gxc4 Gxc4 20. Sxc4 Wxc4 21. Wxd3.]

18...Wf8-d8 19.Gc1–e3

[Wreszcie goniec wyszedł, ale za późno.]

19...f7-f6!

[Czarne nie bawią się w drobiazgi, np. 19...Sd3xb2 20.Wd1xd8+, lecz otwierają wielką przekątną.] 20.Ge3xa7 f6xe5 21.Ga7-b6? Wd8-d6 Podwójna groźba: 22. ... Wb6 i 22. ... exf4 z dalszym 23. ... Gxb2. Białe poddały się (0–1).

Komentarz partii: dr Marek Szapiro, „Moje szachowe życie”, Wydawnictwo „Penelopa”, Warszawa 2004.